Waarom ik opnieuw in de politiek wil.

Zoals velen erger ik me mateloos aan de arrogantie van Vivaldi en de politiekers die enkel op de partijknop drukken om hun ziekelijke geldhonger te stillen.

Graaicultuur

• Opstapvergoedingen voor afgedankte politiekers van € 125.000 tot € 500.000 terwijl de gewone man moet leven met € 1250 per maand.

We maken wetten alsof ze voor onszelf zijn …

Klassenjustitie

• Bij een sadistische studentendoop komt een jonge man om het leven.

Iedereen gaat vrijuit, op wat gemeenschapswerk na, maar niks op het strafregister.

• Een voetballer rijdt stomdronken tegen 150 km/u een sporthal binnen. Vrijspraak.

Jan met de pet rijdt 31 km/u waar de snelheid beperkt is tot 30 km/u en krijgt € 63,50 boete.

• Acht jongeren die in groep een minderjarige verkrachten, moeten een soort opstelletje schrijven …

• We benoemen rechters alsof ze voor onszelf zijn (en als dit niet lukt, spelen we de examenvragen aan onze elitevrienden door).

Arrogantie

• Een maffiajongen roept boe naar een minister. Alle politiemannen moeten de brave man dag en nacht bewaken. Als dank gaan hij en zijn vrienden tegen een combi plassen.

Gezond verstand

• Een minister schenkt aan Mozambique € 35 miljoen om bomen te planten, terwijl er in België 6000 (zesduizend!) kinderen op straat slapen.

Mais à part ça, Madame la Marquize, tout va très bien …

Ik wil echt niet dat mijn kleinkinderen in zo’n land gaan moeten leven.

Deelt u mijn mening, dan heb ik op 9 juni uw stem nodig.